Bushcamping?!?

Na onze eerste rustdag besluiten we naar één van de noordelijkste punten van Afrika te gaan, Cape Serrat (dus we gaan echt van het uiterste noorden tot uiterste zuiden van Afrika) , we rijden onderweg door een mooie en steeds veranderende landschappen. Het is meteen ook onze eerste bushcamping (wild kamperen), we staan aan een idyllische baai op het strand.

We worden ’smorgens wakker met een super zonsopgang over de middelandse zee. We besluiten een stukje de kust te volgen, de eerste 30km zijn langs een stevig stuk off-road, voor de eerste keer zetten we Daffy in 4x4 en dat gaat lekker goed, stukken zijn over rotsen en andere door het zand, Daffy komt tot leven!!.

We plannen om te overnachten op Table De Jughurta, 10km van de Algerijnse grens en onderweg bezoeken we Dougga, een indrukwekkende Romeinse site.

De politiecontrole neemt per km gevoelig toe en nu moeten ook wij steeds stoppen en ons paspoort tonen (er is hier redelijk veel controle, elke 15km, maar normaal laten ze buitenlanders nooit stoppen). Bij de laatste controle post vertellen ze ons dat het niet zo een goed idee is om te gaan bushcampen en dat we toestemming moeten vragen bij de Garde National (GN) in het laatste dorp, dus doen we dit ook. De Garde National is reeds op de hoogte van onze komst en laat ons stoppen (gingen zowiezo wel toestemming vragen hoor :-) ). Vrij snel werd ons duidelijk wat we niet mochten gaan kamperen op de berg. Dit vanwege de huidige spanningen in de grensstreek, je mag het dorp momenteel ook niet verlaten tussen 20u en 05u.
De GN laat ons in hun kantoren komen en wachten op de chef om het “plan van aanpak” te bepalen waar we kunnen overnachten (het is reeds te laat om terug te rijden). Deze zou over een 15 tal minuten terug op post zijn, het worden uiteindelijk twee uur voor hij terug is. We babbelen de tijd rond met de GN op het kantoor, tonen wat foto’s van thuis en ondertussen komen en gaan er veel mannen die allemaal met ons een babbeltje doen of koffie trakteren. Na een tijdje komt er een man eten brengen, wij denken dat dit voor hen is maar blijkt dat ze dit voor ons besteld hebben, heerlijke couscous. Om de 10min vragen ze of we niets willen drinken en of alles nog ok is met ons, als Katrijn tekenen van koud hebben geeft halen ze zelfs een vuur tevoorschijn … we zetten uiteindelijk onze tent op aan de kant van de hoofdstraat over het kantoor van de GN (half op straat, half op de stoep maar met privé-bewaking). De nacht was ijskoud, ’s morgens was daffy zelfs aangevrozen.
Vanmorgen zijn we vroeg vertrokken (7u) om de lange rit naar Tozeur te maken. Rond de middag zijn we aangekomen en genieten voor de rest van de dag van de zon en de rust. Vanaf morgen gaan we off-road de bergen in en vanaf woensdag trekken we door de Sahara verder richting zuiden.
Het is wennen aan de uitermate gastvrijheid en vriendelijkheid van de bevolking hier die super fier zijn op hun land! We hebben de afgelopen dagen ver weg van het klassieke toerisme geweest en elke keer als we een dorp inrijden staat iedereen te wuiven en voelen wij ons precies de koning of de paus …

(nieuwe foto's van Tunesië staan online)