Land in oorlog??

Van Egypte over Lake Nassar naar Soedan ...de controle van de auto`s gaat heel vlot na het betalen van smeergeld (beginnen er al aan te wennen). Ben en Ulrike moeten serieuze boete betalen omdat hun visa is vervallen en dus ook hun carnet (hadden verklaring van politie dat dit ok was), er is geen ontkomen aan dus betalen is de enigste optie na lange discutie, iedereen raapt de ponden bij elkaar. We gaan door paspoort controle en in principe zijn we nu klaar om Egypte te verlaten. Als we naar onze auto’s willen terug gaan ontstaat er ineens grote paniek en worden onze paspoorten afgenomen, we moeten een officier volgen. We vragen ons allemaal af wat het probleem is, een aantal soldaten krijgen onder hun voeten… Wat blijkt: we zijn langs de ingang terug naar buiten gegaan om de auto’s op te halen (enigste optie namelijk) en ze dachten dat we terug Egypte zouden ingaan. Na wat woorden mogen we naar de auto’s. Rond de middag staan we op de pier klaar om in te schepen … we staan er enkele uren te staan in een broeiende hitte. Daffy en de trucks kunnen niet mee op de ferry en moeten op een apart ponton (dat er 24u langer over doet) naar Wadi Halfa. Na het plaatsen van de auto’s gaan we aan boord van de ferry op zoek naar onze cabine. De ferry heeft op ons moeten wachten omdat het laden van het ponton vertraging heeft opgelopen. De boot is van jaren stillekes, heel vuil en versleten en stampvol dozen en mensen maar de cabines en de rest van “first” class heeft airconditioning. We vinden allengeluk de knop om hem af te zetten want het is echt een ijskast binnen. Onderweg passeren we Abu Simbel, de kapitein maakt speciaal op onze vraag een ommetje om de tempel goed te kunnen zien. Best mooi maar absoluut niet wat ze ervan voorstellen in de boekskes.

Aangekomen in Wadi Halfa is het enorm heet, boven de 50 graden. In de “haven” moeten we nog een tijdje aan boord blijven, waarom weten we niet maar we stellen ons hierbij al geen vragen meer, the african way. We raken Soedan vlot binnen. Ons hotel lijkt wel een oude gevangenis te zijn. Er staan krammikelige bedjes in en een stalen deur, we hebben geluk dat de fan werkt maar spijitg genoeg valt ’s nachts de electriciteit uit dus smelten we weg, de eerste nacht van een aantal… ‘smorgens hebben we geluk, er is water in de douche, dus ogen en neus dicht, slippers aan, en niet te hard nadenken.
Ineens moeten we supersnel naar de haven om daar dan vast te stellen dat het ponton nog vol grief steekt en ze pas kunnen ontladen na douanecontrole. Ze zeggen dat we op de aanlegstijger moeten wachten, het is midden op de dag in 50+°C zonder enige schaduw… we beslissen dus vrij snel om terug naar het gebouw te gaan en daar te wachten. Na een half uur wachten, met koude drank, is het zover. Uiteindelijk gaat het nog redelijk vlot. We zijn blij dat we Daffy terug hebben!! Rijden nog een paar uur en vinden een overnachtingplaats in de woestijn. Een schitterende sterrenhemel.

De volgende dag rijden we 8u over 300km. De weg is op sommige stukken fantastisch en dan is het weer barslecht, volgens zuid afrikanen die we zijn tegen gekomen hebben ze in de voorbije 3 weken 40 km weg aangelegd dus binnen een aantal jaar is het avontuur volledig verdwenen… Het is een schitterend landschap en de mensen onderweg zijn zeer vriendelijk, wuiven en lachen. Hebben het gevoel dat we nu echt in Afrika zijn. Onderweg begint de reservetank van de truck van Marleen en Eduard eraf te scheuren, omdat het steeds erger wordt besluiten we deze over te tanken in onze auto’s. het is al donker als we op zoek moeten naar een kampplaats. Doordat we van de baan weg rijden komt Daffy vast te zitten. In een poging hem eruit te halen ontdekken we dat de achteruitversnelling niet meer werkt… best lastig, met de banden af te laten geraken we gemakkelijk uit het zand en besluiten we dan maar langs de weg te camperen. Er zit niets anders op dan onze route aan te passen en rechtstreeks naar Khartoum te rijden om Daffy te laten herstellen. We vinden een goede Toyotagarage waar ze in 2 dagen Daffy terug klaar maken. Wij spenderen de meeste tijd ook in de garage en regelen het nodige papierwerk.

Soedan is een fantastich land, we voelen ons hier echt confortabel. Je hebt hier heel veel contact met de mensen. Absoluut ons favoriete land tot nu toe. Nu gaan we door richting Ethiopië (met nog eerst een klein ommetje in Soedan), we verlaten hierbij ook de Arabische wereld waar onze mening enorm is over veranderd. Zijn blij dat we er kennis mee hebben kunnen maken. De vriendelijkheid, gastvrijheid, openheid, … van de mensen hier is onbeschrijfelijk. daar kunnen wij in Europa nog wat van leren.
(er staan nieuwe foto`s online, video`s lukt niet)