HAPPY BIRTHDAY!!!

30 worden is niet niets en zeker niet als je 30 wordt in Namibië! Dagen vooraf was er weer volledige geheimhouding rond de activiteiten die gaan plaats vinden. Op mijn verjaardagsdag moet ik al om 6.15u uit men bed!!!! na een vlug ontbijt en al een eerste verjaardagstelefoontje stond de Roger klaar om te vertrekken, op weg naar een geheime locatie. Onderweg kom ik te weten dat we met een catamaran gaan varen. Jippie! Het weer zit niet echt mee, er is wind en vrij koud maar dat staat niet in de weg van ons plezier. Jeroen heeft 3 toeristils genomen en kan ertegen ;-) Onderweg zien we veel spelende zeehonden en dolfijnen. Aan schuimwijn en eten komen we zeker niet te kort! Ik eet vele oesters … op de achtergrond hoorde ik iemand vragen mogen we nog een tweede nemen, ik had er al 5 binnen… op de terugweg is er een lekker birthday-cake en heel de boot zingt verjaardagsliederen voor mij. Terug op de campsite staat de tafel ineens vol met cadeautjes, leuk! Na de middag zijn Jeroen en ik gaan shoppen, heel Swakopmund afgestapt en oa. een prachtige zonnebril gekocht. ’s Avonds gaan we eten in een Italiaan en toevallig komen daar ook Bart en Griet binnen. Het is een heel leuke avond, Ziggy, onze serveuse, trommelt heel het keukenpersoneel op om een verjaardagsconcert te geven Geweldig!!! De volgende dag is de feestvreugde nog niet voorbij, we gaan nog quaden in de duinen. Wauw! In het begin rustig aan maar al vlug vliegen we over de duinen, naar het einde toe konden we al goed de rollercoaster doen! ’s Avonds dineren we in het beste seafoodrestaurant van Namibië, hmmmmmmmm nog oesters!!!! En na 6 maanden nog eens scampi’s dat smaakte, dat alles met een prachtig zicht op zee. Het was een successvolle verjaardags tweedaagse. Iedereen bedankt voor de leuke verjaardagswensen per sms en mail! meer foto's staan op Flickr.

Roger in Nabimië

Het plan: Wim & Lies verrassen en ze tegemoet rijden naar Waterberg Plateau, één voor dag voor het afgesproken tijdstip. Heel de dag wachten we vol spanning, steeds maar later worden, het begint te schemeren, we zijn ongerust … als we eindelijk door het gsm netwerk raken blijkt dat ze op een andere camping staan dan voorzien, 8km verder … Het weerzien de volgende ochtend is geweldig!

Onder het motto “je moet het eerst eten en dan zien” verrassen we hen de eerste avond met lekker vlees; Kudu, Giraffe, Zebra, Gemsbok, Springbok, … het één al wat lekkerder dan het andere. Klinkt misschien raar dat we dat eten maar dat is nu éénmaal Afrika en je moet het toch eens geprobeerd hebben.

Eerst staat het noorden en daarna het zuiden op het programma. Etosha is onze eerste stop. Een mooi nationaal park met goede faciliteiten. We zien zowat alles wat er zit en ook onze eerste (echte met volle manen) mannekesleeuw. Op de campsites zijn er waterputten die ’s nachts verlicht zijn, dit geeft de kans om de dieren ook tijdens de nacht bezig te zien. Veel neushoorns, Jackhalzen, Hyena’s, … komen er drinken. Best gezellig met een glaasje wijn in de hand. De drukste momenten zouden zijn vlak na zonsondergang en vlak voor zonsopgang. 2 keer zitten we om 5.30u al aan de waterput en 2 keer zien we niks buiten een hertje en wat vogels.

Wim & Lies rijden met een gehuurde jeep, wij dopen hem Roger. Waarom, lang verhaal …

Één van de moeilijkste stukken van noordelijk Namibië is Kaokoland of beter Himbaland. Verhuurfirma’s geven hier geen bijstand, toch nemen we het risico. In totaal brengen we er 7 dagen door en is het zweten, zwoegen en soms afzien maar adembenemend mooi. De eerste dag staat Roger in de Khoarib gorge (droge rivierbedding) al na 2 meter vast in het zand, na meer dan een uur werken hebben we Roger en Daffy terug op een hard stukje. De rivierbedding laten we maar links liggen want er is geen doorkomen aan. We vreten stof en zand, overal zit het. De wegen zijn moeilijk en een uitdaging voor onze jeeps. Het doel is om tot het noordelijkste punt te rijden, door de Hartmann Valley. Hier is een super de luxe lodge gelegen, Serena Cafema, maar 1000 US dollar per nacht. In alle gidsen staat dat je er onmogelijk met de auto kan komen … ons lukt het wel!! Onderweg mega zandduinen, veel duwen, banden uitgraven, zandplaten meter per meter verleggen, … onze 4x4 moet hard werken. De lodge is net boven ons budget dus we besluiten te gaan wildkamperen. Fantastisch mooi!!!

Via andere en even zware/lastige wegen rijden we terug. Onderweg zien we niemand behalve een heel deel Himba’s. Een unieke volksgroep, ze leven in hutten gemaakt uit koeienstront op onmogelijke plekken, ze dragen bijna geen kleren, stinken uren in de wind en spreken een eigen taaltje. Onderweg stoppen we even in een “dorpje = 1 hut” en delen we suiker en rijst uit (we denken achteraf gezien wel dat ze eigenlijk niet wisten wat te doen met die rijst, amai die hun tanden nu ...).

Een welgekomen rustdag spenderen we aan de Epupa Falls met het uitkuisen van Daffy & Roger en wat te genieten van de welgekomen rust. Namibië is een gigantisch groot land (28 keer België) wat maakt dat we soms lange afstanden moeten afleggen en veel uren moeten rijden. Er leven hier amper 2 miljoen mensen.

In Twijfelfontein bezoeken we een site waar vele rotstekeningen te bewonderen zijn. De tekeningen zijn 2400 tot 6000 jaar oud en (volgens ons) gemaakt door geen al te grote kunstenaars. Op een gegeven moment zegt onze gids dat twee rondekes een afbeelding is van borsten. Onze gids vraagt ons “van wie zijn deze?”, wij “van de Himba’s” (lopen toch bloot rond) onze gids een beetje geïrriteerd “waarom niet van Europese vrouwen?” wij “die kunnen ze in die tijd hier onmogelijk gezien hebben” …
Blijkbaar waren de borsten waterputten, grappige gids dat we hadden.

Via de Skeleton Coast rijden we verder naar het zuiden. Ons idee bij de skeleton Coast is dat het vol scheepswrakken ligt, dit blijkt helemaal niet zo te zijn. We zien er twee waarvan één enkel een hoopke ijzer is. De natuur is wel heel mooi.

Er staan veel nieuwe foto's online.

Koekeloeren

We lezen het in vele mails en berichten … beetje bij beetje begint het ook tot ons door te dringen … aan alle mooie liedjes komt een einde … MAAR we hebben nog steeds iets meer dan een maand te gaan (en dat is nog altijd meer dan een gemiddelde congé!!). Misschien ook daarom dat we het de laatste dagen wat rustiger aan doen en voornamelijk aan het relaxen zijn geweest (wij noemen het nu koekeloeren omdat je hele dagen niets doet en dus gewoon zit te koekeloeren). Onze terugvlucht is ook geboekt, vrijdag 16 oktober zullen we landen op Belgische bodem.




Een nieuw hoogtepunt uit onze reis is zeker de vlucht over de Okavango Delta. Dit jaar heeft men de grootste overstroming sinds de jaren 60. Hebben een vliegtuigske afgehuurd voor twee uur (natuurlijk met piloot J) en daarmee de volledige delta overvlogen. Indrukwekkend!! Dat kan niet van het vliegtuigske gezegd worden. Je kan er max met 3 in, maakt een hels lawaai en hangt geen seconde stil (Katrijn merkt dat niet op!?). Gevolg, Jeroen zo misselijk als iets na 15 minuten. We razen met een snelheid van 190km/u op een hoogte van +/- 150m en zien gigantische kuddes olifanten, giraffen, zebra’s, antilopen, … Na 2 uur vliegen ben ik content dat we terug op de grond staan!



Via de westkant van de delta rijden we richting Namibië. De grens gaat heel erg vlot. Geen verkopers, hasselaars of geldwisselaars, alleen bedienden die hun werk snel en efficiënt uitvoeren. Op amper 20minuten zijn we erdoor. Meer en meer verlaten we het avontuur en worden we toerist. Alles is verkrijgbaar, luxe campings (met water en elektriciteit), goede wegen, … het blijft aanpassen en diep in ons verlangen we wel naar meer actie … Dit bord geeft volledig de waarheid weer!


We hebben het op onze blog nog niet over het weer gehad denken we. Kunnen er vrij kort over zijn, elke dag warm, stralende zon, blauwe hemel, …

Dinsdag zien we Wim & Lies (papa van Katrijn) en gaan we samen 3 weken door Namibië trekken. Tot dan doen wij het zeer rustig aan!

De politie uw vriend ...

Indrukwekkend zijn ze de Victoria Falls ook al is er nu niet al te veel water op de Zambezi. Met een soort deltavlieger maken we om beurten een vlucht over de falls en vanuit de lucht is het nog knapper dan van op de grond. Enkel al de ervaring om eens met zo een toestel mee te vliegen is de moeite. Het grondbezoek is ook de moeite maar vooral nat, er is veel spray van het neerkomende water zodat je precies in een regenvlaag staat of onder de douche. Met de African Queen maken we ‘s avonds een boottocht op de Zambezi, we voelen ons echt Kate & Leonardo. Het schip is alles wat je verwacht van een luxe cruise, de drank vloeit rijkelijk, de hapjes zijn heerlijk en de ondergaande zon maakt het plaatje compleet … genieten …


Onze laatste dag in Zambia ontbijten we samen met Griet & Bart en praten we bij over de afgelopen weken. Ze hebben dus foto 5 voor hun uitdaging beet. Zambia verlaten verloopt niet echt vlot, 11km voor de grens worden we gestopt en zijn volgens de politie onze papieren niet correct. Wij weten zeker dat dit wel zo is dus weigeren de torenhoge boete te betalen. Gevolg, een hevige woordenwisseling en dreigementen van “als je niet betaald slepen we je voor het gerecht” en “je weet toch dat we je kunnen oppakken”. In Afrika zit dit het laatste wat je wilt meemaken … we komen er gelukkig na lang uit en vinden een akkoord, we mogen betalen op de grens, probleem 11km uitgesteld. Een beetje over onze toeren gaan we door richting de grens, een totale chaos. We vinden iemand die ons paspoort en carnet kan stempelen, betalen nog wat taxen en maken dat we op het ponton richting Botswana zitten (er is geen brug). Als het ponton vertrekt valt er een last van ons af …


De grens in Botswana is goed georganiseerd en gaat heel erg vlot en efficiënt. We overnachten op een campsite in het eerste dorp waar we ook al onze inkopen doen. Botswana is een groot land met weinig inwoners, heel dor, veel zand en plat. De wegen zijn in redelijke conditie maar oersaai. We rijden honderden kilometers zonder een auto of iemand te zien en steeds door hetzelfde dorre landschap. In het midden van Botswana liggen er immense zoutpannen met een eiland in, Kubu Island. Hier blijven we een nacht kamperen. Hebben het zo uitgerekend er te zijn met volle maan en het is magisch temidden van een zoutvlakte. De weerkaatsing van het licht van de maan op het zout geeft een uniek beeld. Leuk om weer eens een nacht te kamperen met totaal geen faciliteiten. Van hieruit gaan we door naar Khama, een park waar veel neushoorns (witte & zwarte) zitten. Zien er zeker 30. Voor alle duidelijkheid, witte en zwarte heeft niets met hun kleur te maken maar met de manier dat ze eten, zwarte neushoorns eten planten en bladeren van bomen, leven voornamelijk in beboste gebieden. De witte neushoorn is een grazer (bredere bek) en leeft in open gebieden. Bij de lunch komt er een zwarte neushoorn gezellig van het zwembad drinken. De camping in het park is van uitstekende kwaliteit en blijven er een dagje plakken, doen wat game-drives en relaxen.

In een lange dag rijden we door naar Maun, waar we nu zijn, Maun is het de uitvalsbasis om de Okanvango Delta te bezoeken en ook hier zullen we een aantal dagen blijven plakken.