een beetje verliefd!?

De groene trut doet echt lastig de laatste dag en zoals gevreesd wil ze niet starten. Bij een laatste wanhoopspoging lukt het ons toch … oef!! In Lilongwe zien we eindelijk Ulrike&Ben terug, de broer van Ulrike is net aangekomen in Malawi. Super om onze medereizigers van zovele weken door het noorden hier terug te zien en bij te praten. Het is ook de laatste avond voor Vanessa&Jeroen in Malawi. De bbq smaakt en het bier gaat goed binnen. Na een leuke 12 dagen nemen we afscheid van V&J en rijden we door naar Zambia, land nummer 11.

De grensovergang gaat heel vlot, een klein uur. Naar Afrikaanse normen (en wat we gewoon zijn) heel snel en efficient dus. Later zien we op het ZNBC nieuws (de locale zender, het nieuws is gemaakt zoals ze bij ons nieuws maakte in de jaren 80, saai saai saai!) dat ze de grenzen nog efficiënter gaan maken in de toekomst. Op aanraden van Hans & Annita (de Belgische ‘invliegtoeristen’ die we in Malawi hebben leren kennen) gaan we in Chipata T-Bone steak eten bij MamaRulas (zuid-afrikanen die hier een mooie campsite hebben). Een voltreffer, super lekker!

South Luangwa NP is een populaire bestemming van vele reizigers door Afrika. Kamperen doen we vlak aan de oever van de Luangwa river. Geregeld krijgen we olifanten op bezoek en zoals we reeds ervaren hebben heeft Daffy een speciale aantrekkingskracht op ze. Zie filmke (http://www.flickr.com/photos/daffy5/3868116812/in/set-72157622052135275/). Tijdens een ochtend game-drives zien we veel dieren oa leeuwen. Bij de night-drive zien we ook een luipaard, volgens onze gids, was zo ver weg dat het voor ons ook een boomstam kon geweest zijn. Het is de tweede keer dat we een nachtelijke safari doen en we zijn er niet wild van. Ze schijnen heel de tijd van links naar rechts met een spotlight, je zit precies naar een tennismatch te kijken maar dan zonder beeld en je ziet één beest per half uur, saai dus!

We hebben besloten om snel door Zambia te reizen (zo hebben we meer tijd in Botswana) en maar enkele stops in te lassen dus rijden in één zeer lange dag door naar Lusaka, de hoofdstad. Een hoofdstad betekend steeds hetzelfde voor ons, een druk programma af te werken. Inkopen doen, zaken regelen, bank bezoeken, naar Toyota voor onderhoud Daffy, … Lusaka is een ongelooflijk moderne en propere stad. Alles is hier verkrijgbaar, het verkeer is niet chaotisch, veel groen in de binnenstad, geen overpopulatie, een aangename verrassing!

Onderweg naar Livingstone, de Victoria Falls, houden we een rustdag aan Lake Kariba. Dit meer is gecreëerd door het bouwen van een immense dam op de Zambezi om elektriciteit op te wekken voor zowel Zambia als Zimbabwe. Duizenden mensen hebben hun dorpen moeten verlaten en 86 werkers zijn gestorven tijdens dit bouwwerk, waarvan er 18, onvrijwillig, in de dam verwerkt zijn.
Aan de campsite zit een crocfarm, tijdens een bezoek komen we veel te weten over deze dieren. Men kweekt hier krokodillen voor hun huid en vlees. De huiden worden duur verkocht aan Aziatische landen voor het maken van riemen, jassen, handtassen, … Gaia zou er een interessante case aan hebben! Gelukkig zijn er wel enkele regels en worden de gekweekte krokodillen nog goed behandeld.


Momenteel zijn we aan de VicFalls en staat er een sunsetcruise en flight over de falls op het programma. Maandag gaan we door naar Botswana.

Daffy & De Groene Trut

Met een valies vol lekkers (chocolade, snoep, wafels, …) arriveren Vanessa & Jeroen in Malawi. Geeft telkens een apart gevoel als er bezoek komt! V&J hebben een wagen gehuurd met daktent wat het samen reizen heel comfortabel maakt, een Landrover Defender. We dopen ze “de groene trut” omdat ze wat mankementen heeft en niet altijd wil starten.

In Lilongwe nemen we afscheid van Griet en Bart die foto nummer vier beet hebben. Ze zaten ons op te wachten bij Daffy als we in Lilongwe een wandeling waren gaan maken. Eerste stop in het zuiden van Malawi is Majete NP, een park dat mooi is van natuur met weinig dieren vanwege jarenlange stroperij. Momenteel doet men veel moeite om het park terug op te waarderen, met hulp van de community, ze zijn naar ons gevoel op de goede weg. Er zijn wel indrukwekkende watervallen, Kapichira Falls, en leuke drives door de bossen. Van hieruit bezoeken we Nyala Park, een heel klein parkje (35km²) op de grond van een suikerplantage. Men heeft de hele buurt vol suikerriet gezet en uit schuldgevoel een piepkleine plaats natuur gelaten en daar een parkje van gemaakt. We willen er blijven slapen, wat na veel discussie kan (campsite? Yes, sleeping? No …. probeer daar maar eens wat duidelijkheid in te vinden). Er zijn geen faciliteiten, niet erg, zijn volledig voorzien. Krijgen een plaats op een open stuk in het bos. Er zit veel wildlife, keerzijde van de medaille is dat je hier wel een beekse-bergen-gevoel krijgt.

Onderweg naar onze volgende stop, Liwonde NP moeten we in een dorpje langs de kant van de weg van een politieman, want het konvooi komt langs. Wij vragen ons natuurlijk af, welk konvooi?? Een plaatselijke man vertelt ons dat DR Bingu wa Mutharika er aan komt (wie is dat vragen we ons af?? … ah, de president). Zijn farm is hier vlak in de buurt. Eerst vliegt er een politiewagen door die de omgeving scant. Later komt de president met zijn gevolg op Amerikaanse wijze erdoor, wel 20 wagens, een ambulance, een campervan, veel Hummers en andere chicke bakken… wat een vertoon, te weten dat Malawi straatarm is (2de armste land van Afrika). Wij vroegen ons al af waarom er hier de best onderhouden weg van Malawi ligt …

Liwonde NP is “home to the big 5” volgens hun slogan. Als we met een gids praten blijkt het al van 2007 geleden te zijn dat ze nog een leeuw gezien hebben en luipaarden zitten er ook niet. The big 3 wel, het is wel een knap park. Veel olifanten, soorten antilopen (oa. Sable en Roan), vogels, nijlpaarden, krokodillen, … We verblijven op de campsite van een luxe lodge. Zij organiseren verschillende activiteiten en we doen een bootsafari en georganiseerde game-drive. Voelen ons echt een dagje een luxe-safari-invliegtoerist! De bootsafari is super met veel beesten lang en in het water. Tijdens de game-drive zien we de zeldzame zwarte neushoorn.

Nu zitten we aan lake Malawi en zaterdag vliegen V&J terug en gaan wij door naar Zambia. Hopelijk start de Groene trut zodat ze de vlucht niet missen …

We zijn voor de eerste keer (terecht) gepakt op overdreven snelheid (natuurlijk ook de eerste keer dat we te snel reden!?) maar omdat ze niet konden bewijzen dat we te snel reden hebben ze ons moeten laten gaan. Ze waren het vergeten op te nemen!!

De laatste dagen is er weinig nieuws onder de zon. Via Lake Malawi zijn we rustig aan afgezakt tot Lilongwe, de hoofdstad. Lilongwe zelf stelt niet veel voor, zoals de meeste Afrikaanse steden. Wel hebben we hier een leuk Belgisch koppel leren kennen, die met de kinderen voor 3 weken rondtrekken. Ook was het een onverwacht en zeer aangenaam weerzien met Chris en Nicole, die we in Rwanda voor de laatste keer hadden gezien. Veel gezellige avonden dus ... en ja af en toe kwam er ook een glaasje alcohol aan te pas ;-). Voor de rest vullen we onze zware dagen met: ontbijten, lezen, rusten, afwassen, kleren wassen, shoppen, rusten, restaurantjes doen, drinken, en als het kan een dutje,...
Morgen komen Vanessa en Jeroen aan, dan gaan we een trip maken door het zuiden van Malawi, we kijken ernaar uit!

Foto's staan online.

The Warm Heart of Africa

Tanzania verlaten we met gemengde gevoelens, we moeten verder door naar het zuiden maar willen tegelijkertijd ook nog blijven. We hebben ons hart verloren aan dit land! Tot nu toe onze favoriet.
Malawi is de eerste grensovergang zonder kosten (geen visa te kopen als belg, geen roadtaxen, geen weet ik voor wat nog taxen, geen smeergeld, geen …). Alles gaat heel erg vlot en snel rijden we Malawi binnen. Op de eerste campsite zien we Griet en Bart terug. Ze nemen onmiddellijk een foto van Daffy. Bart en Griet voeren tijdens hun reis allerlei opdrachten uit, gegeven door het thuisfront, om zo geld in te zamelen voor een goed doel. Wij hebben ze de opdracht gegeven: maak een foto van Daffy in 5 verschillende steden van Afrika (de teller staat op 3). Griet en Bart zullen met ons mee reizen voor de week die volgt naar een aantal plaatsten die met bussen moeilijker (onmogelijk eigenlijk) te bereiken zijn.



De weg naar de missiepost van Livingstonia zou moeilijk zijn maar we vinden hem heel goed meevallen, 20tal haarspeldbochten en mooie verzichten onderweg. Het dorp op zich stelt niet veel voor, vinden wel een leuk eco-camp tegen de heuvelrug. De douches en kompost-toiletten zijn open en met een zicht op de bossen. Tijdens een wandeling naar de waterval ontmoeten we Aak, een belg die hier woont. Aak is met een R4 van de post vertrokken uit België en hier blijven plakken. We drinken koffie uit zijn tuin. Als we over Daffy spreken, kent Aak onze auto, hij is Daffy en de eerste eigenaars tegengekomen tijdens zijn rondreis.
Vwaza NP is onze volgende stop, er ligt gigantisch veel olifantenstront (ja, we kunnen van de meeste beesten nu ook al de stront herkennen) dus we verwachten er veel te zien. Uiteindelijk zien we er niet één maar wel veel hippo’s , apen en antilopen.



Van Nyika hebben we hoge verwachtingen, het is een bergplateau op een gemiddelde hoogte van boven de 2000m. De natuur is schitterend alleen spijtig dat het beheer het een beetje laat afweten, 2 jaar geleden heeft de overheid van Malawi dit overgenomen maar het volledig laten verloederen. Sinds kort is er een nieuwe manager, uit UK, en er is beterschap op komst. De zichten over de heuvels zijn ronduit schitterend. Hier zien we onze eerste kudde Roan Antilopen, knappe beesten!
Tijdens een nightdrive (een van de enigste parken in Afrika waar we dit met Daffy mogen doen) spotten we verschillende Jackals. Bij het achtervolgen van één rijden we ons vast een grote put waar net 1 van onze wielen in paste, spijtig genoeg.... Gelukkig lukt het om snel weer los te komen.
Op onze campsite staan ook 2 amerikanen, Jess & Jessy. Zij werken gedurende een jaar op een school in het zuiden van Malawi. Gaan ze zeker een bezoekje brengen in de komende periode. Ze zijn al liftend naar hier gekomen en moeten te voet terug (60km tot entrance gate en nog eens 55km tot eerste dorp). Ze starten te voet en wij nemen hun bagage mee, na 12km halen we ze in. We beseffen dat het voor hen onmogelijk is op een zondag om er te geraken. Op de meeste dagen is er al bijna geen verkeer en zeker niet op een zondag. We proberen ze mee in Daffy te krijgen. Aangezien we al met 4 zijn (en 4 grote rugzakken) en met 5 binnenin absoluut de maximum is neemt Bart maar plaats op het dak. Bus Daffy doet het goed, we hebben wel veel bekijks van de locals, Bart entertained ze van op het dak.



Na een leuke laatste avond, met gitaar en zang, zetten we Bart en Griet af aan het strand waar ze een aantal dagen willen doorbrengen. Wij zakken rustig verder af naar het zuiden via Lake Malawi.