zaterdag 29 augustus 2009

een beetje verliefd!?


De groene trut doet echt lastig de laatste dag en zoals gevreesd wil ze niet starten. Bij een laatste wanhoopspoging lukt het ons toch … oef!! In Lilongwe zien we eindelijk Ulrike&Ben terug, de broer van Ulrike is net aangekomen in Malawi. Super om onze medereizigers van zovele weken door het noorden hier terug te zien en bij te praten. Het is ook de laatste avond voor Vanessa&Jeroen in Malawi. De bbq smaakt en het bier gaat goed binnen. Na een leuke 12 dagen nemen we afscheid van V&J en rijden we door naar Zambia, land nummer 11.

De grensovergang gaat heel vlot, een klein uur. Naar Afrikaanse normen (en wat we gewoon zijn) heel snel en efficient dus. Later zien we op het ZNBC nieuws (de locale zender, het nieuws is gemaakt zoals ze bij ons nieuws maakte in de jaren 80, saai saai saai!) dat ze de grenzen nog efficiënter gaan maken in de toekomst. Op aanraden van Hans & Annita (de Belgische ‘invliegtoeristen’ die we in Malawi hebben leren kennen) gaan we in Chipata T-Bone steak eten bij MamaRulas (zuid-afrikanen die hier een mooie campsite hebben). Een voltreffer, super lekker!

South Luangwa NP is een populaire bestemming van vele reizigers door Afrika. Kamperen doen we vlak aan de oever van de Luangwa river. Geregeld krijgen we olifanten op bezoek en zoals we reeds ervaren hebben heeft Daffy een speciale aantrekkingskracht op ze. Zie filmke (http://www.flickr.com/photos/daffy5/3868116812/in/set-72157622052135275/). Tijdens een ochtend game-drives zien we veel dieren oa leeuwen. Bij de night-drive zien we ook een luipaard, volgens onze gids, was zo ver weg dat het voor ons ook een boomstam kon geweest zijn. Het is de tweede keer dat we een nachtelijke safari doen en we zijn er niet wild van. Ze schijnen heel de tijd van links naar rechts met een spotlight, je zit precies naar een tennismatch te kijken maar dan zonder beeld en je ziet één beest per half uur, saai dus!

We hebben besloten om snel door Zambia te reizen (zo hebben we meer tijd in Botswana) en maar enkele stops in te lassen dus rijden in één zeer lange dag door naar Lusaka, de hoofdstad. Een hoofdstad betekend steeds hetzelfde voor ons, een druk programma af te werken. Inkopen doen, zaken regelen, bank bezoeken, naar Toyota voor onderhoud Daffy, … Lusaka is een ongelooflijk moderne en propere stad. Alles is hier verkrijgbaar, het verkeer is niet chaotisch, veel groen in de binnenstad, geen overpopulatie, een aangename verrassing!

Onderweg naar Livingstone, de Victoria Falls, houden we een rustdag aan Lake Kariba. Dit meer is gecreëerd door het bouwen van een immense dam op de Zambezi om elektriciteit op te wekken voor zowel Zambia als Zimbabwe. Duizenden mensen hebben hun dorpen moeten verlaten en 86 werkers zijn gestorven tijdens dit bouwwerk, waarvan er 18, onvrijwillig, in de dam verwerkt zijn.
Aan de campsite zit een crocfarm, tijdens een bezoek komen we veel te weten over deze dieren. Men kweekt hier krokodillen voor hun huid en vlees. De huiden worden duur verkocht aan Aziatische landen voor het maken van riemen, jassen, handtassen, … Gaia zou er een interessante case aan hebben! Gelukkig zijn er wel enkele regels en worden de gekweekte krokodillen nog goed behandeld.


Momenteel zijn we aan de VicFalls en staat er een sunsetcruise en flight over de falls op het programma. Maandag gaan we door naar Botswana.

3 opmerkingen:

Kristin zei

Hey Katrijn en Jeroen,
jullie hebben toch een speciale band met olifanten denk ik. Leuk filmpje. De Victoria watervallen zijn fantastisch mooi (ben er ook geweest in 1982). Nog een fijne reis met Daffy.
Groetjes, Kristin

Anoniem zei

Neeeeeeeeeee! Wacht nog effe, nog niet naar Botswana gaan!!! Op maandag is de grensovergang trouwens gesloten :-).

Wij zijn hier juist (zondag) aangekomen, en hebben den Daffy nog niet gevonden!

Bart en Griet

mama en papa zei

Onze vakantie zit er spijtig genoeg weer op. Voordeel is wel dat we terug kunnen genieten van jullie verhalen en foto's. We zijn het meest onder de indruk van de zonsondergangen. Super, magisch, wondermooi ... Je moet maar boffen om dat zo dikwijls life te kunnen aanschouwen. De foto van het rollende hotel deed bij ons herinneringen opleven, wisten niet dat die nog bestonden. We hebben wel bedenkingen : zullen jullie het thuis nog kunnen gewoon worden zonder de olifantjes? Doen we reeds een aanvraag bij de zoo om er eentje in te huren? Blijf genieten, hou het veilig ... en wij tellen toch stilaan af (maar jullie zeker niet hé).