Malawi is de eerste grensovergang zonder kosten (geen visa te kopen als belg, geen roadtaxen, geen weet ik voor wat nog taxen, geen smeergeld, geen …). Alles gaat heel erg vlot en snel rijden we Malawi binnen. Op de eerste campsite zien we Griet en Bart terug. Ze nemen onmiddellijk een foto van Daffy. Bart en Griet voeren tijdens hun reis allerlei opdrachten uit, gegeven door het thuisfront, om zo geld in te zamelen voor een goed doel. Wij hebben ze de opdracht gegeven: maak een foto van Daffy in 5 verschillende steden van Afrika (de teller staat op 3). Griet en Bart zullen met ons mee reizen voor de week die volgt naar een aantal plaatsten die met bussen moeilijker (onmogelijk eigenlijk) te bereiken zijn.
De weg naar de missiepost van Livingstonia zou moeilijk zijn maar we vinden hem heel goed meevallen, 20tal haarspeldbochten en mooie verzichten onderweg. Het dorp op zich stelt niet veel voor, vinden wel een leuk eco-camp tegen de heuvelrug. De douches en kompost-toiletten zijn open en met een zicht op de bossen. Tijdens een wandeling naar de waterval ontmoeten we Aak, een belg die hier woont. Aak is met een R4 van de post vertrokken uit België en hier blijven plakken. We drinken koffie uit zijn tuin. Als we over Daffy spreken, kent Aak onze auto, hij is Daffy en de eerste eigenaars tegengekomen tijdens zijn rondreis.
Vwaza NP is onze volgende stop, er ligt gigantisch veel olifantenstront (ja, we kunnen van de meeste beesten nu ook al de stront herkennen) dus we verwachten er veel te zien. Uiteindelijk zien we er niet één maar wel veel hippo’s , apen en antilopen.
Van Nyika hebben we hoge verwachtingen, het is een bergplateau op een gemiddelde hoogte van boven de 2000m. De natuur is schitterend alleen spijtig dat het beheer het een beetje laat afweten, 2 jaar geleden heeft de overheid van Malawi dit overgenomen maar het volledig laten verloederen. Sinds kort is er een nieuwe manager, uit UK, en er is beterschap op komst. De zichten over de heuvels zijn ronduit schitterend. Hier zien we onze eerste kudde Roan Antilopen, knappe beesten!
Tijdens een nightdrive (een van de enigste parken in Afrika waar we dit met Daffy mogen doen) spotten we verschillende Jackals. Bij het achtervolgen van één rijden we ons vast een grote put waar net 1 van onze wielen in paste, spijtig genoeg.... Gelukkig lukt het om snel weer los te komen.
Op onze campsite staan ook 2 amerikanen, Jess & Jessy. Zij werken gedurende een jaar op een school in het zuiden van Malawi. Gaan ze zeker een bezoekje brengen in de komende periode. Ze zijn al liftend naar hier gekomen en moeten te voet terug (60km tot entrance gate en nog eens 55km tot eerste dorp). Ze starten te voet en wij nemen hun bagage mee, na 12km halen we ze in. We beseffen dat het voor hen onmogelijk is op een zondag om er te geraken. Op de meeste dagen is er al bijna geen verkeer en zeker niet op een zondag. We proberen ze mee in Daffy te krijgen. Aangezien we al met 4 zijn (en 4 grote rugzakken) en met 5 binnenin absoluut de maximum is neemt Bart maar plaats op het dak. Bus Daffy doet het goed, we hebben wel veel bekijks van de locals, Bart entertained ze van op het dak.
Na een leuke laatste avond, met gitaar en zang, zetten we Bart en Griet af aan het strand waar ze een aantal dagen willen doorbrengen. Wij zakken rustig verder af naar het zuiden via Lake Malawi.
5 opmerkingen:
Dit ziet er allemaal adenbenemend uit. Kan goed geloven dat dit een favoriet is. En al dat gezelschap zal ook fantastis zijn. Je hebt toch niet meegezongen ( daarmee misschien dat er geen olifanten waren). Blijf voorzichtig.
leuk hoe jullie onderweg zoveel gelijkgestemde mensen leren kennen, met zijn zessen in den Daffy dat zal ook wel een speciale ervaring geweest zijn ... daar bestaat een Hollandermop over denk ik ... profiteer van al het schoons en ook van het gezelschap van J&V in Malawi, wij beginnen de dagen nu ook met stijgende spanning af te tellen, kussen
We kunnen bevestigen dat Jeroen wel degelijk heeft meegezongen, wij missen zijn zoetgevooisde stem al!
Wij zijn intussen bijna helemaal terug uitgerust en zetten weldra de achtervolging terug in voor een vierde foto van den Daffy!
Griet en Bart
Op de foto met Katrijn(in haar ukkie aan het kampvuur) lijkt het meer dat zij diegene was die groep met wat zang entertainde, want waar was al het gezelschap naartoe??? :-) Weer leuke verhalen om te volgen, bedankt om alles zo kleurrijk voor te stellen, net of we zijn erbij (in de daffy-bus!). Nog enorm veel plezier, we blijven jullie volgen XXX zelfs tijdens onze verhuis!!!
Groetjes van de Doose-clan :-)
Alles verloopt daar op wielen hoor ik zo! (Ja, dat was een verdoken mopje - ongelofelijk!)
Is goed dat jullie de arme mensen ook al eens helpen en een lift willen geven. Zo hoort dat ook te zijn. En als ze dan uitgestapt zijn, en hun bagage willen uitladen, even patineren en dan kei hard wegscheuren met den Daffy! Helaas denk ik dat 'wegscheuren' met den Daffy eerder 'wegbollen' is, en dat ze dan u wel al wandelend terug zouden kunnen inhalen. Moest dit gebeuren, zorg dan dat uw deuren op slot zijn en al fronsend rechtdoor blijven kijken terwijl je het stuur vastklampt. Ik zeg het maar hé...
Jullie zijn daar ook precies aan het omvormen naar echte trackers! Wie weet kunnen jullie in de toekomst een parkje oprichten en parkwachters worden. Denk wel dat die job in België iets minder interessant is dan ergens in Arika. Wel een vergelijkingspunt is dat ge in België even hard 's nachts moet uitkijken voor putten in de weg - maar dat hebt ge dan toch ook al geoefend.
Nog veel plezier ginds en begin al maar af te tellen (hahaha, das niet vriendelijk van mij hé). Ik denk dat als we u terug zien dat we gaan denken dat ge hippies zijt geworden: helemaal relaxt, vriend van mens en dier, met een bloem in het haar, en hennep kleren!
S&L
Een reactie posten