zondag 27 september 2009

Roger in Nabimië


Het plan: Wim & Lies verrassen en ze tegemoet rijden naar Waterberg Plateau, één voor dag voor het afgesproken tijdstip. Heel de dag wachten we vol spanning, steeds maar later worden, het begint te schemeren, we zijn ongerust … als we eindelijk door het gsm netwerk raken blijkt dat ze op een andere camping staan dan voorzien, 8km verder … Het weerzien de volgende ochtend is geweldig!

Onder het motto “je moet het eerst eten en dan zien” verrassen we hen de eerste avond met lekker vlees; Kudu, Giraffe, Zebra, Gemsbok, Springbok, … het één al wat lekkerder dan het andere. Klinkt misschien raar dat we dat eten maar dat is nu éénmaal Afrika en je moet het toch eens geprobeerd hebben.

Eerst staat het noorden en daarna het zuiden op het programma. Etosha is onze eerste stop. Een mooi nationaal park met goede faciliteiten. We zien zowat alles wat er zit en ook onze eerste (echte met volle manen) mannekesleeuw. Op de campsites zijn er waterputten die ’s nachts verlicht zijn, dit geeft de kans om de dieren ook tijdens de nacht bezig te zien. Veel neushoorns, Jackhalzen, Hyena’s, … komen er drinken. Best gezellig met een glaasje wijn in de hand. De drukste momenten zouden zijn vlak na zonsondergang en vlak voor zonsopgang. 2 keer zitten we om 5.30u al aan de waterput en 2 keer zien we niks buiten een hertje en wat vogels.

Wim & Lies rijden met een gehuurde jeep, wij dopen hem Roger. Waarom, lang verhaal …

Één van de moeilijkste stukken van noordelijk Namibië is Kaokoland of beter Himbaland. Verhuurfirma’s geven hier geen bijstand, toch nemen we het risico. In totaal brengen we er 7 dagen door en is het zweten, zwoegen en soms afzien maar adembenemend mooi. De eerste dag staat Roger in de Khoarib gorge (droge rivierbedding) al na 2 meter vast in het zand, na meer dan een uur werken hebben we Roger en Daffy terug op een hard stukje. De rivierbedding laten we maar links liggen want er is geen doorkomen aan. We vreten stof en zand, overal zit het. De wegen zijn moeilijk en een uitdaging voor onze jeeps. Het doel is om tot het noordelijkste punt te rijden, door de Hartmann Valley. Hier is een super de luxe lodge gelegen, Serena Cafema, maar 1000 US dollar per nacht. In alle gidsen staat dat je er onmogelijk met de auto kan komen … ons lukt het wel!! Onderweg mega zandduinen, veel duwen, banden uitgraven, zandplaten meter per meter verleggen, … onze 4x4 moet hard werken. De lodge is net boven ons budget dus we besluiten te gaan wildkamperen. Fantastisch mooi!!!

Via andere en even zware/lastige wegen rijden we terug. Onderweg zien we niemand behalve een heel deel Himba’s. Een unieke volksgroep, ze leven in hutten gemaakt uit koeienstront op onmogelijke plekken, ze dragen bijna geen kleren, stinken uren in de wind en spreken een eigen taaltje. Onderweg stoppen we even in een “dorpje = 1 hut” en delen we suiker en rijst uit (we denken achteraf gezien wel dat ze eigenlijk niet wisten wat te doen met die rijst, amai die hun tanden nu ...).

Een welgekomen rustdag spenderen we aan de Epupa Falls met het uitkuisen van Daffy & Roger en wat te genieten van de welgekomen rust. Namibië is een gigantisch groot land (28 keer België) wat maakt dat we soms lange afstanden moeten afleggen en veel uren moeten rijden. Er leven hier amper 2 miljoen mensen.

In Twijfelfontein bezoeken we een site waar vele rotstekeningen te bewonderen zijn. De tekeningen zijn 2400 tot 6000 jaar oud en (volgens ons) gemaakt door geen al te grote kunstenaars. Op een gegeven moment zegt onze gids dat twee rondekes een afbeelding is van borsten. Onze gids vraagt ons “van wie zijn deze?”, wij “van de Himba’s” (lopen toch bloot rond) onze gids een beetje geïrriteerd “waarom niet van Europese vrouwen?” wij “die kunnen ze in die tijd hier onmogelijk gezien hebben” …
Blijkbaar waren de borsten waterputten, grappige gids dat we hadden.

Via de Skeleton Coast rijden we verder naar het zuiden. Ons idee bij de skeleton Coast is dat het vol scheepswrakken ligt, dit blijkt helemaal niet zo te zijn. We zien er twee waarvan één enkel een hoopke ijzer is. De natuur is wel heel mooi.

Er staan veel nieuwe foto's online.

3 opmerkingen:

Marina zei

Amaai lieve schatten, dat was zeer veel stof. Weer prachtige foto's. Ik zie dat jullie nog genieten van alles. Doe zo voort.

Anoniem zei

De afstanden zijn inderdaad lang maar de dingen die je krijgt te zien zijn onbeschrijfelijk.
Zo te zien ook bij de zeehondjes geweest, duizenden eh (ni gewoon) maar geef nu toe, deze stinken toch harder dan de Himba's eh!
Nu op naar de Sosusvlei, en de adembenemende kleuren van de Deadvlei!!
Namibië is zo'n compleet land, zee, woestijn, dieren, mensen, uitgestrekt, dorpjes... geniet er nog van ginder.
Ik ga hier nog wat dromen bij het bekijken van jullie foto's.

Wim (vriend Lien)

Hans zei

Fantastisch!! Ik droom al jaren van die rit door Noord-Namibië. Wees gerust, het komt er wel nog eens van, hoor.

We zullen alvast eens goed kijken naar de foto's.

Geniet nog volop van Namibië!

Hans, Anita, Marjolein, Maarten, Annelies